Buiten sneeuwt het en ik lig onder de dekens met een sinusitis. Ik gebruik een baddoek in plaats van een handdoek om mijn neus te snuiten. De platenspeler is binnen handbereik en daarop draait voor de zoveelste keer vanavond het inmiddels grijs gedraaide nieuwste album van de Beatles, Sgt. Pepper’s Lonely Heart Club Band. Mijn favoriete nummer is ‘She’s leaving home’, over een meisje dat op een woensdagochtend om vijf uur haar ouderlijk huis verlaat en een brief achterlaat. De ouders vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan, want zij hebben hun dochter alles gegeven wat zij hadden. Behalve begrip, blijkt aan het eind van het liedje. Herkenbaar?
Wat ik hier vertel is natuurlijk lang geleden, dat had u al in de gaten. Wat ik wil duidelijk maken is dat ik voor teksten met inhoud ga, liedjes die een verhaal vertellen. Een ander lied van latere datum is ‘A boy named Sue’ van Johnny Cash. Het verhaal van een jongen die door zijn vader, voordat deze zijn moeder verlaat, Sue wordt genoemd. Op school plagen de jongens hem en de meisjes giechelen wanneer zij zijn naam horen. Sue brengt al vechtend zijn jeugd door. Hij gaat overal naar zijn vader op zoek en zweert dat hij hem vermoordt wanneer hij hem vindt. Hij vindt hem in een café en er volgt een gevecht, waarbij zij allebei hun revolvers trekken, anders was het geen Amerikaans verhaal. Met getrokken revolvers legt de vader uit aan zijn zoon dat hij hem Sue genoemd heeft om hem te sterk te maken, ‘this world is rough and you’ve gotta be tough’. Zoon begrijpt het nu, vader en zoon vallen elkaar in de armen. Zeer overdreven, maar er zit een kern ter overdenking in. Niet dat u nu meteen uw zoontje Zulaika of Natasha moet gaan noemen.
Recentelijk schoot mij een heel oud lied te binnen, ‘Second Hand Rose’(1921) van Fanny Brice, later ook gezongen door Barbra Streisand.. In een lokale krant las ik twee berichten. Het eerste verhaalde over vijftig gebruikte computers van de Nederlandse ministerie van Verkeer en Waterstaat, symbolisch overhandigd door minister Camiel Eurlings aan onze minister Adriaens. De computers zijn bestemd voor het onderwijs. Het andere ging over ongeveer 1100 oude business seats uit het voetbalstadion De Kuip in Rotterdam die naar de Nederlandse Antillen en Suriname zullen worden overgebracht. Nu moet je een gegeven paard niet in de bek kijken en ik wil ook niet ondankbaar zijn, maar ik moest onwillekeurig denken aan Second Hand Rose.
Laat mij terugkeren naar mijn studentenkamer. De platenspeler had ik voor vijfentwintig gulden op de kop getikt bij de lompenboer en verder was mijn kamer volgepropt met tweedehands spullen. Mijn bed van toen staat nu in de kamer van mijn dochter. Het arme meisje moest als kind noodgedwongen slapen op een bed van meer dan dertig jaar oud.
De tijden zijn echter veranderd. In het appartement van mijn studerende dochter staan voornamelijk nieuwe spullen. Op de scholen willen de leerlingen nieuwe computers. Het is zelfs zo dat de eisen aan computers in het onderwijs hoger zijn dan die aan computers in een kantooromgeving. De toepassingen in het onderwijs zijn allemaal multimedia, terwijl kantoorapplicaties hooguit gebruik maken van graphics.
Of de voetbalsupporters ook op nieuwe stoelen willen zitten, weet ik niet. Wie geen geld heeft kan niets eisen, no money, no love. Ik ben niet tegen afgedankte spullen, maar zij moeten wel bruikbaar zijn. Zo kunnen wij best een achttal afgedankte ministers gebruiken. Jan Peter zal na de verkiezingen van 2010 ongetwijfeld nog een tijdje meekunnen, Camiel ook.
K.
Tuesday, July 22, 2008
Thursday, July 17, 2008
Julie Andrews - My Favorite Things
Raindrops on roses and whiskers on kittens
Bright copper kettles and warm woolen mittens
Brown paper packages tied up with strings
These are a few of my favorite things!
Cream colored ponies and crisp apple strudels
Doorbells and sleigh bells and schnitzel with noodles
Wild geese that fly with the moon on their wings
These are a few of my favorite things!
Girls in white dresses with blue satin sashes
Snowflakes that stay on my nose and eye lashes
Silver white winters that melt into spring
These are a few of my favorite things!
When the dog bites, when the bee stings
When I'm feeling sad,
I simply remember
my favorite things
and then I don't feel so bad!
Friday, July 11, 2008
Schuldsanitair
Iya zit met de handen in het haar. Haar kleindochter Karina moet haar eerste heilige communie doen en Iya komt precies vijfhonderd gulden tekort om de witte kanten jurk op te halen. Zij heeft de jurk eergisteren gezien. Prachtig! Karina zal eruit zien als een engeltje. Marisela, de buurvrouw, zal geel en groen zien van jaloezie, zij kan zich zo’n dure jurk nooit permitteren. Alleen weet Iya bij God niet waar zij de vijfhonderd gulden vandaan moet halen, zij staat bij iedereen in het rood. Vanmorgen nog moest zij Manuel, de Portugees van de toko op de hoek, uitschelden. Hij weigerde Karina een blikje corned beef en een half pond funchimeel mee te geven omdat het kredietboekje vol was. Een gierige lomperd, die Manuel. Hij woont al zijn hele leven op dit eiland, maar heeft de gierigheid nooit afgeleerd. Manuel wist niet hoe snel hij de spullen mee moest geven toen Iya in haar kapotte jurk in de winkel verscheen, zij was niet eens gebaad. En te weten dat zij zich niet kwaad mag maken van de dokter, niet goed voor haar bloeddruk.
Zij heeft al twee dagen hoofdpijn. Morgen moet zij de jurk ophalen, anders wordt die verkocht, had de naaister gezegd. Iya verscheurt liever de jurk, dan dat die verkocht wordt, de naaister weet niet met wie zij te maken heeft. Maar zover wilt Iya het niet laten komen. Zij heeft zich suf gepiekerd van wie zij die vijfhonderd gulden kan lenen. Nog meer schulden maken, zij wordt er niet goed van. De aflossing van de nieuwe ijskast heeft zij al drie maanden niet betaald, zij hoopt dat de Hindu die niet vóór het communiefeest komt halen. Hij zal in ieder geval de voordeur moeten openbreken, want zij gaat niet open doen. Het beeld van Sint Antonius staat ook al een week met het gezicht naar de muur toe.
Haar laatste hoop was Tiko, de peetoom van Karina. Maar Tiko kan niet en praat raar de laatste tijd. Hij zit bij gobiernu en werkt in het Bestuurscollege. De tijden zijn veranderd, had Tiko gezegd, er is nu Algemene Maatregel van Rijksbestuur Tijdelijk Financieel Toezicht. Bij de ingang van het Bestuurscollege staan twee Hollandse bewakers. Iedereen die binnenkomt moet zijn portemonnee openmaken en de bewakers noteren hoeveel geld je hebt. Wanneer je ’s middags het Bestuurscollege verlaat tellen de bewakers weer je geld en je moet het verschil verantwoorden. Vroeger kon je nog een briefje van honderd uit de staatskas achterover drukken, maar nu gaat dat niet meer. ‘Dus het spijt mij, Komader.’
Het meisje aan het loket van het onderstandkantoor vanochtend was ook een Nederlandse. ‘Mevrouw Maria, u ziet er stevig en gezond uit, waarom gaat u niet werken?’ Wat stevig en gezond, had Iya haar willen antwoorden, je ziet aan de buitenkant toch niet wat een mens van binnen mankeert, geef me mijn geld.
Iya had haast, want zij had maar twee uurtjes vrij gekregen van Chan, de Chinese eigenaar van de wasserij waar zij een handje meehelpt. Iedere keer als zij Chan om een gunst vraagt, moet zij hem haar billen laten betasten. Zij loopt dan naar de opslagplaats achter het gordijn en hij komt zogenaamd onopgemerkt achter haar aan. De andere vrouwen kijken de andere kant op. Chan ta gusta chanchan, mompelen zij.
Wat sta ik hier te suffen, denkt Iya, laat mij liever mijn werk doen voordat Chan begint te zeuren, daar komt hij aan.
‘Er staat een klant aan de balie, Maria. Ben je blind?’
Iya sloft naar de balie om de Hollandse klant te helpen die een stapel broeken op de toonbank gedeponeerd heeft. Hij glimlacht vriendelijk, Iya kijkt nors. Zij vult het bonnetje in, scheurt de carbonkopie af en deponeert die zonder op te kijken op de toonbank naast de broeken. De klant glimlacht nog steeds, pakt het papiertje op, vouwt het en zegt goedendag.
Iya spreidt de stapel uit en strijkt de broeken een voor een glad. In de zak van een van de broeken hoort zij iets ritselen. Zij steekt haar hand in de zak en haalt een geel bankbiljet tevoorschijn. Een briefje van tweehonderd euro. Zij kijkt snel om haar heen, iedereen is geconcentreerd aan het werken. Zou Tiko dit bedoelen met schuldsanitair?
K.
Zij heeft al twee dagen hoofdpijn. Morgen moet zij de jurk ophalen, anders wordt die verkocht, had de naaister gezegd. Iya verscheurt liever de jurk, dan dat die verkocht wordt, de naaister weet niet met wie zij te maken heeft. Maar zover wilt Iya het niet laten komen. Zij heeft zich suf gepiekerd van wie zij die vijfhonderd gulden kan lenen. Nog meer schulden maken, zij wordt er niet goed van. De aflossing van de nieuwe ijskast heeft zij al drie maanden niet betaald, zij hoopt dat de Hindu die niet vóór het communiefeest komt halen. Hij zal in ieder geval de voordeur moeten openbreken, want zij gaat niet open doen. Het beeld van Sint Antonius staat ook al een week met het gezicht naar de muur toe.
Haar laatste hoop was Tiko, de peetoom van Karina. Maar Tiko kan niet en praat raar de laatste tijd. Hij zit bij gobiernu en werkt in het Bestuurscollege. De tijden zijn veranderd, had Tiko gezegd, er is nu Algemene Maatregel van Rijksbestuur Tijdelijk Financieel Toezicht. Bij de ingang van het Bestuurscollege staan twee Hollandse bewakers. Iedereen die binnenkomt moet zijn portemonnee openmaken en de bewakers noteren hoeveel geld je hebt. Wanneer je ’s middags het Bestuurscollege verlaat tellen de bewakers weer je geld en je moet het verschil verantwoorden. Vroeger kon je nog een briefje van honderd uit de staatskas achterover drukken, maar nu gaat dat niet meer. ‘Dus het spijt mij, Komader.’
Het meisje aan het loket van het onderstandkantoor vanochtend was ook een Nederlandse. ‘Mevrouw Maria, u ziet er stevig en gezond uit, waarom gaat u niet werken?’ Wat stevig en gezond, had Iya haar willen antwoorden, je ziet aan de buitenkant toch niet wat een mens van binnen mankeert, geef me mijn geld.
Iya had haast, want zij had maar twee uurtjes vrij gekregen van Chan, de Chinese eigenaar van de wasserij waar zij een handje meehelpt. Iedere keer als zij Chan om een gunst vraagt, moet zij hem haar billen laten betasten. Zij loopt dan naar de opslagplaats achter het gordijn en hij komt zogenaamd onopgemerkt achter haar aan. De andere vrouwen kijken de andere kant op. Chan ta gusta chanchan, mompelen zij.
Wat sta ik hier te suffen, denkt Iya, laat mij liever mijn werk doen voordat Chan begint te zeuren, daar komt hij aan.
‘Er staat een klant aan de balie, Maria. Ben je blind?’
Iya sloft naar de balie om de Hollandse klant te helpen die een stapel broeken op de toonbank gedeponeerd heeft. Hij glimlacht vriendelijk, Iya kijkt nors. Zij vult het bonnetje in, scheurt de carbonkopie af en deponeert die zonder op te kijken op de toonbank naast de broeken. De klant glimlacht nog steeds, pakt het papiertje op, vouwt het en zegt goedendag.
Iya spreidt de stapel uit en strijkt de broeken een voor een glad. In de zak van een van de broeken hoort zij iets ritselen. Zij steekt haar hand in de zak en haalt een geel bankbiljet tevoorschijn. Een briefje van tweehonderd euro. Zij kijkt snel om haar heen, iedereen is geconcentreerd aan het werken. Zou Tiko dit bedoelen met schuldsanitair?
K.
Saturday, July 5, 2008
Konosé bo Isla 2008-07: Curaçaose vruchten
Vraag: Welke vrucht is dit?
Sluitingsdatum: zondag 3 augustus 2008
Prijs: een cadeaubon van boekhandel Samsom.
Sponsor: Datelnet n.v.
(Het inzenden van het antwoord op de prijsvraag gebeurt via e-mail:
revers@cura.net
of door een reply op de door U ontvangen mail van Learnforfun. De winnaar wordt door loting bepaald uit de goede inzendingen.)
Konosé bo Isla 2008-06: antwoord
Antwoord: Het lied ‘Schoon is de West’ werd vroeger gezongen tijdens de aubade op het Gouvernementsplein op Koninginnedag onder leiding van Frater Fidelius.
Er zijn 27 inzendingen, waarvan 26 goed:
Jules Marchena
Joan Augusta
Max Martina
Magdalis Bakboord
Hubert Pop
Norman Levens
Lianne Leonora
Yolanda Chakoetoe
Tilly Peters
EDD
Carol Dick
Reginald Romer
Irene Kerssenberg
Papy La Reine
F. d..S..T..
Alida Carrera
Loeki Peters
America Augusta
Aileen Looman
L.J.Chr. Dee
Enid Hollander
Aida Geerman
Madelyn M. Francisco
Ed Nahar
Niels
Jan van der Brugge
Gilson Elmzoon
Iedereen bedankt voor het meedoen.
De winnares is Lianne Leonora
Er zijn 27 inzendingen, waarvan 26 goed:
Jules Marchena
Joan Augusta
Max Martina
Magdalis Bakboord
Hubert Pop
Norman Levens
Lianne Leonora
Yolanda Chakoetoe
Tilly Peters
EDD
Carol Dick
Reginald Romer
Irene Kerssenberg
Papy La Reine
F. d..S..T..
Alida Carrera
Loeki Peters
America Augusta
Aileen Looman
L.J.Chr. Dee
Enid Hollander
Aida Geerman
Madelyn M. Francisco
Ed Nahar
Niels
Jan van der Brugge
Gilson Elmzoon
Iedereen bedankt voor het meedoen.
De winnares is Lianne Leonora
Subscribe to:
Posts (Atom)
