pa motibu di ekonomia
nos a kambia destino di nos isla
lubidando su puresa i noblesa
nos ta hib'é den un kaminda di tristesa
Diana Marquez
Saturday, April 17, 2010
Thursday, April 15, 2010
Het verhaal… Een schaal vol prullaria
Het was tijd.
Tijd om de spullen uit te zoeken en op te bergen of weg te geven.
Op de tafel stond een schaal van keramiek. Groen , in stervorm.
Die had ze zelf ooit gemaakt.
Op het haltafeltje stond ie. En iedereen die thuiskwam of wegging legde er iets in of haalde er iets uit.
Het haltafeltje was er niet meer. Het huis was leeg.
De zon scheen door het raam en liet in zijn stralen zien dat de hele inhoud stoffig was.
Zou ik het allemaal weggooien? Had iemand nog iets aan een oud kompas, een mes…?
Waarom had ze dit allemaal bewaard? Ze kan het me nu niet meer vertellen, ze is oud en moe en weet nog weinig meer.
Dat vilten klimopblad, was het een deel van een corsage, opgespeld door haar eerste liefde?
Die sleutel… toegang tot welke deur?
Oude klos handgaren. Degelijk, ruikt zelf nog net zoals vroeger.
Ik sta op. Besluit de hete schaal met inhoud mee te nemen en naar haar toe te gaan.
Ik zal haar vragen: “Mamma, van wie was die veer“?
Ik hoop dat ze het nog weet. Veel is ze vergeten, maar af en toe veert ze op, lichten haar ogen als bij een binnenpretje en mompelt ze een naam….
Ze neemt al haar verhalen en namen mee. Terug.
Terug naar toen?
H.M.Evers-Dokter
Tijd om de spullen uit te zoeken en op te bergen of weg te geven.
Op de tafel stond een schaal van keramiek. Groen , in stervorm.
Die had ze zelf ooit gemaakt.
Op het haltafeltje stond ie. En iedereen die thuiskwam of wegging legde er iets in of haalde er iets uit.
Het haltafeltje was er niet meer. Het huis was leeg.
De zon scheen door het raam en liet in zijn stralen zien dat de hele inhoud stoffig was.
Zou ik het allemaal weggooien? Had iemand nog iets aan een oud kompas, een mes…?
Waarom had ze dit allemaal bewaard? Ze kan het me nu niet meer vertellen, ze is oud en moe en weet nog weinig meer.
Dat vilten klimopblad, was het een deel van een corsage, opgespeld door haar eerste liefde?
Die sleutel… toegang tot welke deur?
Oude klos handgaren. Degelijk, ruikt zelf nog net zoals vroeger.
Ik sta op. Besluit de hete schaal met inhoud mee te nemen en naar haar toe te gaan.
Ik zal haar vragen: “Mamma, van wie was die veer“?
Ik hoop dat ze het nog weet. Veel is ze vergeten, maar af en toe veert ze op, lichten haar ogen als bij een binnenpretje en mompelt ze een naam….
Ze neemt al haar verhalen en namen mee. Terug.
Terug naar toen?
H.M.Evers-Dokter
Thursday, April 8, 2010
GOUDDRUPPELTJE
Ergens hier ver vandaan in de blauwe oceaan ligt het mooie maar droge eiland Stimasolo. Boven Stimasolo dreven op een dag twee grijze wolken. Ze keken naar het droge eiland en zeiden: ‘We gaan het laten regenen’. Ze spreidden hun armen wijd open en honderden liters regenwater stortten naar beneden. Dat zijn honderdduizenden regendruppels!
Eén van die ontelbare regendruppels heet Diana Druppel. Een heel gewone naam zul je zeggen, maar haar troetelnaam is: Gouddruppeltje, een bijzondere naam, een naam om trots op te zijn. Zij wilde niet, zoals de meeste van haar mededruppels, in de oceaan terechtkomen.
Op dat moment vloog een zilvermeeuw voorbij! “Hé zilveren vogel, mag ik een lift?” Gouddruppeltje schrok van zichzelf. Normaal gesproken was ze juist heel verlegen.
“Spring maar achterop!” riep de zilvermeeuw en met een sierlijke salto zat Gouddruppeltje bij Zilvermeeuw op zijn rug.. Maar waarom wil je eigenlijk meerijden, ik bedoel, meevliegen?“
“Nou,” zei Gouddruppeltje spontaan, “Ik wil niet verloren lopen in die grote oceaan. Ik wil vrij zijn en mezelf leren kennen. En niet allemaal dingen doen die iedereen doet.”
“Oké!” zei Zilvermeeuw en ze vlogen verder.
Ze vlogen laag over land, zodat ze goed konden zien wat iedereen aan het doen was. Na enkele uren vliegen vroeg Zilvermeeuw: “Zeg, Gouddruppeltje, denk je dat je het verder zonder mij kunt? Net zoals de eilandbewoners!’
“Nee, nog niet”, zei Gouddruppeltje. “Ik zie dat iedereen met van alles en nog wat bezig is, met allerlei zaken druk doende is, maar tegelijkertijd zie ik dat ze heel eenzaam zijn. Hoe komt dat toch”
“Ja, je hebt gelijk”, zei Zilvermeeuw, “en als je tussen hen in leeft, ga je hetzelfde doen. Je gaat ook allerlei dingen doen om jezelf af te leiden en je zult je ook eenzaam voelen.”
“Maar als het je wens is jezelf te leren kennen, dan moet je dit ook meemaken. En voel je je op een dag echt eenzaam, dan moet je de stilte van de natuur gaan opzoeken. Luisteren naar de geluiden van de zee en het gezang van de vogels. En terwijl je luistert kijk je bij jezelf naar binnen en hoor je het kloppen van je eigen hart. Eigenlijk kom je dan jezelf tegen, kom je erachter wie je echt bent.”
En toen vloog Zilvermeeuw weg.
Eerst ging Gouddruppeltje van alles zoeken om ook maar bezig te zijn. Van alles om maar een beetje afleiding te hebben. Op een dag echter voelde zij zich erg moe en leek het alsof eenzaamheid de baas over haar was. Ze voelde zich zo … leeg en behoorlijk triest.
Op dat moment dacht ze aan de woorden van Zilvermeeuw, vlak voordat hij wegvloog. Gouddruppeltje liet alle drukte achter zich en lange tijd bracht ze in volledige eenzaamheid door. Geen gemakkelijke tijd. Ze hoorde niets anders dan het gezang van vogels en de geluiden van de golven van de zee.
Soms dacht ze waar ben ik aan begonnen, maar ze hield vol, en ze hoorde haar eigen hart kloppen. Ze dacht alleen nog maar aan de wijze woorden van Zilvermeeuw. Dat hield haar op de been.
Op zeker moment voelde ze een bepaalde rust van binnen, ze werd van binnen blij. Waar eerst droevige eenzaamheid was, voelde ze nu plezier. Ze was helemaal gelukkig. Bovendien snapte ze nu beter wie ze was en waarom ze op de wereld was.
Ze hielp de zee om zee te blijven en droomde: “Zonder mij is de zee niet kompleet.”
En met een ferme duik dook Gouddruppeltje de zee in, tussen de andere regendruppels.
Gouddruppeltje werd met gejuich ontvangen.
En ze zwommen nog lang en gelukkig.
Frans Kapteijns, 250210.
Eén van die ontelbare regendruppels heet Diana Druppel. Een heel gewone naam zul je zeggen, maar haar troetelnaam is: Gouddruppeltje, een bijzondere naam, een naam om trots op te zijn. Zij wilde niet, zoals de meeste van haar mededruppels, in de oceaan terechtkomen.
Op dat moment vloog een zilvermeeuw voorbij! “Hé zilveren vogel, mag ik een lift?” Gouddruppeltje schrok van zichzelf. Normaal gesproken was ze juist heel verlegen.
“Spring maar achterop!” riep de zilvermeeuw en met een sierlijke salto zat Gouddruppeltje bij Zilvermeeuw op zijn rug.. Maar waarom wil je eigenlijk meerijden, ik bedoel, meevliegen?“
“Nou,” zei Gouddruppeltje spontaan, “Ik wil niet verloren lopen in die grote oceaan. Ik wil vrij zijn en mezelf leren kennen. En niet allemaal dingen doen die iedereen doet.”
“Oké!” zei Zilvermeeuw en ze vlogen verder.
Ze vlogen laag over land, zodat ze goed konden zien wat iedereen aan het doen was. Na enkele uren vliegen vroeg Zilvermeeuw: “Zeg, Gouddruppeltje, denk je dat je het verder zonder mij kunt? Net zoals de eilandbewoners!’
“Nee, nog niet”, zei Gouddruppeltje. “Ik zie dat iedereen met van alles en nog wat bezig is, met allerlei zaken druk doende is, maar tegelijkertijd zie ik dat ze heel eenzaam zijn. Hoe komt dat toch”
“Ja, je hebt gelijk”, zei Zilvermeeuw, “en als je tussen hen in leeft, ga je hetzelfde doen. Je gaat ook allerlei dingen doen om jezelf af te leiden en je zult je ook eenzaam voelen.”
“Maar als het je wens is jezelf te leren kennen, dan moet je dit ook meemaken. En voel je je op een dag echt eenzaam, dan moet je de stilte van de natuur gaan opzoeken. Luisteren naar de geluiden van de zee en het gezang van de vogels. En terwijl je luistert kijk je bij jezelf naar binnen en hoor je het kloppen van je eigen hart. Eigenlijk kom je dan jezelf tegen, kom je erachter wie je echt bent.”
En toen vloog Zilvermeeuw weg.
Eerst ging Gouddruppeltje van alles zoeken om ook maar bezig te zijn. Van alles om maar een beetje afleiding te hebben. Op een dag echter voelde zij zich erg moe en leek het alsof eenzaamheid de baas over haar was. Ze voelde zich zo … leeg en behoorlijk triest.
Op dat moment dacht ze aan de woorden van Zilvermeeuw, vlak voordat hij wegvloog. Gouddruppeltje liet alle drukte achter zich en lange tijd bracht ze in volledige eenzaamheid door. Geen gemakkelijke tijd. Ze hoorde niets anders dan het gezang van vogels en de geluiden van de golven van de zee.
Soms dacht ze waar ben ik aan begonnen, maar ze hield vol, en ze hoorde haar eigen hart kloppen. Ze dacht alleen nog maar aan de wijze woorden van Zilvermeeuw. Dat hield haar op de been.
Op zeker moment voelde ze een bepaalde rust van binnen, ze werd van binnen blij. Waar eerst droevige eenzaamheid was, voelde ze nu plezier. Ze was helemaal gelukkig. Bovendien snapte ze nu beter wie ze was en waarom ze op de wereld was.
Ze hielp de zee om zee te blijven en droomde: “Zonder mij is de zee niet kompleet.”
En met een ferme duik dook Gouddruppeltje de zee in, tussen de andere regendruppels.
Gouddruppeltje werd met gejuich ontvangen.
En ze zwommen nog lang en gelukkig.
Frans Kapteijns, 250210.
Wednesday, April 7, 2010
E GOTA DI AWA I E MEUWCHI
Tabata un dia di hopi kalor i nubianan a disidí di habri nan brasa i laga un labishán di awa kai riba e isla.
Mei mei di e gotanan di awa tabata tin un ku no kera forma parti di e siklo i el a puntra su mes kon e por a skapa di e otro gotanan, ku tabata tuma rumbo pa lamán ku tabata warda nan aya bou.
"No, no" e gota di awa a pensa " mi no ke perde den e lamn grandi ei, mi mester ta liber pa mi por siña konosé mi mes. Mi mester buska un manera pa sal aki fo" i ku un salto el a libra su mes for di su kompañeronan i el a kai riba lomba di un meuwchi.
"Hei, gota di awa, ta ki bo ta hasi aki bo so asina?" e meuwchi a puntr'é asombrá.
E gota di awa a kont'é di kon el a bai laga e otro gotanan i el a puntr'é ku si e por sigui bula ku ne pa un temporada.
"Mi ke siña konosé mundu i mira kiko e hendenan ta hasi. Kisás asina mi por siña konosé mi mes".
E meuwchi di ta bon i huntu nan a sigui nan kaminda. Nan a bula asina serka di tera ku nan por a mira tur loke e hendenan tabata hasiendo riba e isla.
Después ku nan a bula pa basta ora e meuwchi a puntra e gota di awa ku si e ta kla pa sigui su kaminda huntu ku ne.
"No, ahinda no" e gota a kontestá. "M'a ripará ku tur hende ta okupá ku tur sorto di kos . Sin embargo mi a ripará tambe ku kasi tur ta sufri di un soledat inmenso".
"Si, bo tin rasón" e meuwchi a kontestá "i si bo keda mei mei di nan bo t bai hasi mes kos. Bo tambe lo buska tur sorto di distraikshon i abo tambe lo sinti e mes un soledat. Pero p'e otro banda lo ta un bon idea. Si ta bo deseo pa siña konosé bo mes, bo tambe mester pasa den e eksperensia ei i ora bo kumisá sinti e soledat te den bo alma a yega ora pa bo apartabu for di bo amigunan i buska silensio den naturalesa.Skuchando sonidu di laman i e kanto di paranan. Tambe drenta te den bo mes i skucha e latido di bo propio kurason. Lo bo enkontra bo mes i e dia ei lo bo haña sa tambe ken mi ta.
Ku e palabranan ei e meuwchi a bula bai.
Den kumisamentu e gota di awa a buska tur sorto di ko'i hasi i tambe tur sorto di distraikshon pusibel. E tabata gosa na smaak. Te un dia el a sinti kon poko poko un kansansio i un tristesa ta drent'é.
El a sinti un bashí tremendo den su kurason i un soledat inmenso a poderá di dje. Ora kasi e no por a want'é mas el a korda kiko e meuchi a bisé promé ku el a bula bai.
El a apartá su mes for di tur moveshon i pa un temporada largu el a pasa den kompleto soledat. Un silensio kasi kompleto si no tabata pa e kanto di e paranan i e sonidu di laman. Tabata un temporada hopi pisá pa e gota di awa, pero kordando e palabranan di e meuchi e no a sukumbí i el a drenta mas i mas te den su mes i e por a skucha e latido di su kurason.
Poko poko e tabata sinti kon un un trankilidat a kumisá drenta su kurason i un alegría inmenso a drent'é.
Kaminda un dia tabata tin intrankilidat, kaminda un tempu el a sinti soledat, el a enkontrá su mes, el a sinti pas.
Porfín el a komprondé tambe ken e ta i ta ki ta e motibu di su eksistensia : E ta forma parti di e olanan. Ni mas ni menos. Sin dje lamán no ta kompleto. Ku e konosimentu ei e gota di awa a laga su mes kai den laman i den tur trankilidatmente el a bira unu ku naturalesa.
El a enkontrá su mes i e no tin nodi di sigui buska mas. E dia ei tambe el a komprondé ken e meuchi ta : su propio alma.
PORFIN EL A YEGA KAS DEN SU MES
Diana Marquez
Mei mei di e gotanan di awa tabata tin un ku no kera forma parti di e siklo i el a puntra su mes kon e por a skapa di e otro gotanan, ku tabata tuma rumbo pa lamán ku tabata warda nan aya bou.
"No, no" e gota di awa a pensa " mi no ke perde den e lamn grandi ei, mi mester ta liber pa mi por siña konosé mi mes. Mi mester buska un manera pa sal aki fo" i ku un salto el a libra su mes for di su kompañeronan i el a kai riba lomba di un meuwchi.
"Hei, gota di awa, ta ki bo ta hasi aki bo so asina?" e meuwchi a puntr'é asombrá.
E gota di awa a kont'é di kon el a bai laga e otro gotanan i el a puntr'é ku si e por sigui bula ku ne pa un temporada.
"Mi ke siña konosé mundu i mira kiko e hendenan ta hasi. Kisás asina mi por siña konosé mi mes".
E meuwchi di ta bon i huntu nan a sigui nan kaminda. Nan a bula asina serka di tera ku nan por a mira tur loke e hendenan tabata hasiendo riba e isla.
Después ku nan a bula pa basta ora e meuwchi a puntra e gota di awa ku si e ta kla pa sigui su kaminda huntu ku ne.
"No, ahinda no" e gota a kontestá. "M'a ripará ku tur hende ta okupá ku tur sorto di kos . Sin embargo mi a ripará tambe ku kasi tur ta sufri di un soledat inmenso".
"Si, bo tin rasón" e meuwchi a kontestá "i si bo keda mei mei di nan bo t bai hasi mes kos. Bo tambe lo buska tur sorto di distraikshon i abo tambe lo sinti e mes un soledat. Pero p'e otro banda lo ta un bon idea. Si ta bo deseo pa siña konosé bo mes, bo tambe mester pasa den e eksperensia ei i ora bo kumisá sinti e soledat te den bo alma a yega ora pa bo apartabu for di bo amigunan i buska silensio den naturalesa.Skuchando sonidu di laman i e kanto di paranan. Tambe drenta te den bo mes i skucha e latido di bo propio kurason. Lo bo enkontra bo mes i e dia ei lo bo haña sa tambe ken mi ta.
Ku e palabranan ei e meuwchi a bula bai.
Den kumisamentu e gota di awa a buska tur sorto di ko'i hasi i tambe tur sorto di distraikshon pusibel. E tabata gosa na smaak. Te un dia el a sinti kon poko poko un kansansio i un tristesa ta drent'é.
El a sinti un bashí tremendo den su kurason i un soledat inmenso a poderá di dje. Ora kasi e no por a want'é mas el a korda kiko e meuchi a bisé promé ku el a bula bai.
El a apartá su mes for di tur moveshon i pa un temporada largu el a pasa den kompleto soledat. Un silensio kasi kompleto si no tabata pa e kanto di e paranan i e sonidu di laman. Tabata un temporada hopi pisá pa e gota di awa, pero kordando e palabranan di e meuchi e no a sukumbí i el a drenta mas i mas te den su mes i e por a skucha e latido di su kurason.
Poko poko e tabata sinti kon un un trankilidat a kumisá drenta su kurason i un alegría inmenso a drent'é.
Kaminda un dia tabata tin intrankilidat, kaminda un tempu el a sinti soledat, el a enkontrá su mes, el a sinti pas.
Porfín el a komprondé tambe ken e ta i ta ki ta e motibu di su eksistensia : E ta forma parti di e olanan. Ni mas ni menos. Sin dje lamán no ta kompleto. Ku e konosimentu ei e gota di awa a laga su mes kai den laman i den tur trankilidatmente el a bira unu ku naturalesa.
El a enkontrá su mes i e no tin nodi di sigui buska mas. E dia ei tambe el a komprondé ken e meuchi ta : su propio alma.
PORFIN EL A YEGA KAS DEN SU MES
Diana Marquez
Tuesday, April 6, 2010
Konosé bo Isla 2010-04: Schoenmaker
Vraag: Hoe heette de schoenmaker die aan de Trapsteeg woonde?
Pregunta: Kon yama e sapaté ku tabata biba na Ser’i Trapi?
Sluitingsdatum: zondag 2 mei 2010
Prijs: een cadeaubon van Candy Barrel
Sponsor: ESCRIBA N.V.
(Het inzenden van het antwoord op de prijsvraag gebeurt via e-mail:
revers@cura.net
of door een reply op de door U ontvangen mail van Learnforfun. De winnaar wordt door loting bepaald uit de goede inzendingen.)
Konosé bo Isla 2010-03: antwoord
Antwoord: De (houten) dominosteen die ‘dòbel blanku’ heet is helemaal zwart.
Kontesta: E piedra di dominó (di palu) ku yama ‘dòbel blanku’ ta kompletamente pretu.
Er zijn 9 inzendingen, waarvan 6 goed:
Oswin Koeiman
Niels Augusta
Jamila Romero
Winsel Peney
Aileen Looman
Solange Nijdam
Flavia Vasco de Sousa
Yolanda Chakoetoe
Regina v/d Biest
De winnares is Aileen Looman.
Iedereen bedankt voor het meedoen.
Kontesta: E piedra di dominó (di palu) ku yama ‘dòbel blanku’ ta kompletamente pretu.
Er zijn 9 inzendingen, waarvan 6 goed:
Oswin Koeiman
Niels Augusta
Jamila Romero
Winsel Peney
Aileen Looman
Solange Nijdam
Flavia Vasco de Sousa
Yolanda Chakoetoe
Regina v/d Biest
De winnares is Aileen Looman.
Iedereen bedankt voor het meedoen.
Subscribe to:
Posts (Atom)
