JULIAN COCO ,
un homber di un palabra
semper fuerte pará den su sapatu
Julian, danki pa dunami e honor
di por ta un amigo di balor
abo a demostrami den tur sinceridat
kiko di berdat ta amistat
awe b’a bisami ku pronto bo ta bai
pa nunka mas bo regresá
m’a keda ketu, un silencio a kai
mi no tabata sa ki kontestá
un poesia bo a pidimi di despedida
despedida di e tesoro grandi yamá BIDA
Julian, palabra nunka ta bastante
pa bisabu loke ta biba den mi padén
ta pesei den silencio mi ke lagabu sa
ku loke na Bida un berdat tabata
nunka nunka lo somentá
pa semper serka nos lo bo ta
despedida mi no ta tuma
ni tampoko yamabu ayó
bo bos i bo guitarra
den mi lo keda resoná
Julian, danki
Diana Marquez
Thursday, March 22, 2012
Tuesday, March 13, 2012
PAPIAMENTU
papiamentu, mi dushi papiamentu
kon un dia mi por a menospresiabu
bou preteksto di ta na estranhero
m'a kita mi junan su idioma
awe tristu i ketu nan ta puntra
ken nan ta, ta ki ta nan idioma
ku bergwensa mi ta rekonosé
e gran falta ku mi a kometé
PAPIAMENTU, dunele su balor
PAPIAMENTU, papiéle ku amor
Diana Márquez
kon un dia mi por a menospresiabu
bou preteksto di ta na estranhero
m'a kita mi junan su idioma
awe tristu i ketu nan ta puntra
ken nan ta, ta ki ta nan idioma
ku bergwensa mi ta rekonosé
e gran falta ku mi a kometé
PAPIAMENTU, dunele su balor
PAPIAMENTU, papiéle ku amor
Diana Márquez
Thursday, March 8, 2012
Muchanan ta puntra
Muchanan ta puntra :
si mi bario bo ta yama marginá
di kón mi skol su nivel bo no ta elevá???
Diana Márquez
si mi bario bo ta yama marginá
di kón mi skol su nivel bo no ta elevá???
Diana Márquez
Tuesday, March 6, 2012
Konosé bo Isla 2012-03: Toerist in eigen land
Foto Lai-cam How
Vraag: Zie bovenstaande foto. Welke plek is dit?
Sluitingsdatum: zondag 1 april 2012
Prijs: een cadeaubon van de Cinemas.
Sponsor: ESCRIBA N.V.
(Het inzenden van het antwoord op de prijsvraag gebeurt via e-mail:
revers@cura.net
of door een reply op de door u ontvangen mail. De winnaar wordt door loting bepaald uit de goede inzendingen.)
Konosé bo Isla 2012-02: antwoord
Antwoord: Panseiku hoort niet in het rijtje thuis. De andere drie worden van meel gemaakt en in de oven gebakken.
Er zijn 19 inzendingen, allemaal goed:
L.J.Chr. Dee
Douglas, Brigitte
Eduardo Vlieg
Erich Rene
Jamila Romero
Madelyn Francisco
Winsel Peney
Joan Augusta
Frans Kapteijns
King Yen Yung
Yolanda Chakoetoe
Reginald Romer
Rudy Hollander
Flavia Vasco de Sousa
Lida Pandt
Dick van Riel
Max Martina
Glyraine Jukema
Edward Nahar
De winnares is Lida Pandt
Iedereen bedankt voor het meedoen.
Er zijn 19 inzendingen, allemaal goed:
L.J.Chr. Dee
Douglas, Brigitte
Eduardo Vlieg
Erich Rene
Jamila Romero
Madelyn Francisco
Winsel Peney
Joan Augusta
Frans Kapteijns
King Yen Yung
Yolanda Chakoetoe
Reginald Romer
Rudy Hollander
Flavia Vasco de Sousa
Lida Pandt
Dick van Riel
Max Martina
Glyraine Jukema
Edward Nahar
De winnares is Lida Pandt
Iedereen bedankt voor het meedoen.
Over de brug
Als je over de pontonbrug loopt, dan ga je naar de overkant, maar niet noodzakelijkerwijs naar Otrobanda. Ha, ha, ha. Goed hè. Een spitsvondigheid van mij. Snapt u het? Nee? Otrobanda betekent overkant. Maar je kunt ook naar Punda gaan. Snapt U? Ha, ha, ha. Sommige mensen zeggen Otrabanda, maar dat is niet correct. Otra is geen Papiaments woord.
Vorige week liep ik over de brug richting Punda. Na jaren. Daar sta je niet bij stil, zeker niet midden op de brug. Ik kom vaker in Punda en ik kom vaker in Otrobanda, maar ik loop nooit van de ene kant naar de andere. Raar hè? In Otrobanda kom ik niet verder dan de Netto Bar. In Punda zit ik meestal bij het Pleincafé aan het Wilhelminaplein. Nu ik dit vertel, realiseer ik mij dat dit heel toevallig een afspiegeling is van onze samenleving. Ook historisch. Netto bar, een ontmoetingsplaats van de lokale bevolking. Pleincafé, toch wel het meest bezocht door Nederlanders. Bij Chu bestel je een glaasje groene rum in het Papiaments, op het terras van het Pleincafé bestel je een pilsje bij een van de aardige dames in het Nederlands. Historisch, omdat Otrobanda een volkswijk sui generis was en Punda de zetel van het koloniaal bestuur.
De Koningin Emmabrug is toch wel iets bijzonders, vindt u niet? Een pontonbrug die uiteraard op pontons drijft. Hoeveel? Iedere keer als een vaartuig de haven in of uit moet, draait de brug open, fascinerend. Er rinkelt dan een bel. De brug draait helemaal open of op een kier, dat moet je maar weten. Echte kenners kunnen dat zien aan de vlag die boven het bestuurdershuisje hangt. Als de bel rinkelt, gaan de mensen rennen. De toeristen kijken raar op. Wat is er aan de hand? Wanneer de brug begint te bewegen, blijven de toeristen die zich er toevallig op bevinden, erop staan. Zij beleven de kick van hun leven, gratis en voor niks. In Disney World moet je voor zo’n evenement betalen.
Na het rinkelen van de bel, schuiven hekken automatisch dicht aan de uiteinden van de brug. Sommigen kunnen nog net snel door de kleiner wordende opening glippen, andere snelle jongens springen er gewoon overheen. De rest blijft wachten, althans in het geval dat de brug maar even opengaat. Anders loopt iedereen naar de veerpontjes verderop, die gratis heen en weer varen.
Als kind vond ik het altijd een kunst hoe de stuurman met een grote bocht de boot feilloos afmeerde aan wal. Je hoorde de motoren ronken en ik hing over de reling om te kijken hoe de schroeven het water deden kolken. Je rook het zout van de zee vermengd met oliegeur. Heel het Schottegat rook toen naar olie. Wanneer de boot de wal raakte, stapte de matroos, de hulp van de stuurman, zelfverzekerd op de houten balk van de kade en maakte de boot vast met een dikke touw. Daarna rolde hij een houten opstapje voor de uitgang en haalde de ketting weg. De passagiers verdrongen zich voor de uitgang. De snelle jongens sprongen over de ketting. Wanneer ik groter ben, word ik ook een snelle jongen, nam ik mij voor.
Het is er niet van gekomen en nu sta ik geduldig op het Brionplein tussen de horde mensen te wachten totdat de brug weer dicht is. Dicht of open? Dit is een hardnekkige spraakverwarring. Wanneer ik vroeger te laat op school kwam, zei ik steevast: ‘De brug was open, meneer.’ ‘Dicht, bedoel je,’ antwoordde de meester. De meester had altijd gelijk.
Open of dicht, wanneer het hek openschuift, zet de hele horde zich in beweging richting Punda. Van de Punda kant komt ook een horde mensen richting Otrobanda. Een confrontatie, twee legers die elkaar aanvallen. De groepen naderen elkaar. Mensen in de frontlinie gaan sneuvelen, dit wordt een bloedbad. Maar er gebeurt niets, de groepen schuiven frictieloos in elkaar. En dan rinkelt de bel weer.
Vorige week liep ik over de brug richting Punda. Na jaren. Daar sta je niet bij stil, zeker niet midden op de brug. Ik kom vaker in Punda en ik kom vaker in Otrobanda, maar ik loop nooit van de ene kant naar de andere. Raar hè? In Otrobanda kom ik niet verder dan de Netto Bar. In Punda zit ik meestal bij het Pleincafé aan het Wilhelminaplein. Nu ik dit vertel, realiseer ik mij dat dit heel toevallig een afspiegeling is van onze samenleving. Ook historisch. Netto bar, een ontmoetingsplaats van de lokale bevolking. Pleincafé, toch wel het meest bezocht door Nederlanders. Bij Chu bestel je een glaasje groene rum in het Papiaments, op het terras van het Pleincafé bestel je een pilsje bij een van de aardige dames in het Nederlands. Historisch, omdat Otrobanda een volkswijk sui generis was en Punda de zetel van het koloniaal bestuur.
De Koningin Emmabrug is toch wel iets bijzonders, vindt u niet? Een pontonbrug die uiteraard op pontons drijft. Hoeveel? Iedere keer als een vaartuig de haven in of uit moet, draait de brug open, fascinerend. Er rinkelt dan een bel. De brug draait helemaal open of op een kier, dat moet je maar weten. Echte kenners kunnen dat zien aan de vlag die boven het bestuurdershuisje hangt. Als de bel rinkelt, gaan de mensen rennen. De toeristen kijken raar op. Wat is er aan de hand? Wanneer de brug begint te bewegen, blijven de toeristen die zich er toevallig op bevinden, erop staan. Zij beleven de kick van hun leven, gratis en voor niks. In Disney World moet je voor zo’n evenement betalen.
Na het rinkelen van de bel, schuiven hekken automatisch dicht aan de uiteinden van de brug. Sommigen kunnen nog net snel door de kleiner wordende opening glippen, andere snelle jongens springen er gewoon overheen. De rest blijft wachten, althans in het geval dat de brug maar even opengaat. Anders loopt iedereen naar de veerpontjes verderop, die gratis heen en weer varen.
Als kind vond ik het altijd een kunst hoe de stuurman met een grote bocht de boot feilloos afmeerde aan wal. Je hoorde de motoren ronken en ik hing over de reling om te kijken hoe de schroeven het water deden kolken. Je rook het zout van de zee vermengd met oliegeur. Heel het Schottegat rook toen naar olie. Wanneer de boot de wal raakte, stapte de matroos, de hulp van de stuurman, zelfverzekerd op de houten balk van de kade en maakte de boot vast met een dikke touw. Daarna rolde hij een houten opstapje voor de uitgang en haalde de ketting weg. De passagiers verdrongen zich voor de uitgang. De snelle jongens sprongen over de ketting. Wanneer ik groter ben, word ik ook een snelle jongen, nam ik mij voor.
Het is er niet van gekomen en nu sta ik geduldig op het Brionplein tussen de horde mensen te wachten totdat de brug weer dicht is. Dicht of open? Dit is een hardnekkige spraakverwarring. Wanneer ik vroeger te laat op school kwam, zei ik steevast: ‘De brug was open, meneer.’ ‘Dicht, bedoel je,’ antwoordde de meester. De meester had altijd gelijk.
Open of dicht, wanneer het hek openschuift, zet de hele horde zich in beweging richting Punda. Van de Punda kant komt ook een horde mensen richting Otrobanda. Een confrontatie, twee legers die elkaar aanvallen. De groepen naderen elkaar. Mensen in de frontlinie gaan sneuvelen, dit wordt een bloedbad. Maar er gebeurt niets, de groepen schuiven frictieloos in elkaar. En dan rinkelt de bel weer.
Subscribe to:
Posts (Atom)
