Crimineel gedrag

‘Als je niets te doen hebt, doe het dan niet hier,’ is een leuke spreuk op een antiek Delfts Blauw tegeltje. Zo’n spreuk zou je willen ophangen op de hoeken van alle stegen in Otrobanda. Niet alleen in Otrobanda, maar in alle buurten van Curaçao zie je groepen hangjongeren die niets te doen hebben.


Als iemand niets te doen heeft, dan gaat hij in negen van de tien gevallen verkeerde dingen doen. Nu heb ik het niet over onze pensionado’s die genieten van een welverdiend pensioen. Ofschoon, ook bij hen kan de ledigheid zich manifesteren in overmatig drankgebruik of frequent casinobezoek. Mijn oom die van een borreltje hield, was echter niemand tot last. Dus dacht ik, laat de man van zijn oude dag genieten, en gaf ik hem vijfentwintig gulden.

Ik heb het over de jongeren. Ik liep van de week op een werkdag om elf uur ’s ochtends door de steegjes van Otrobanda. Tussen haakjes, in een van die stegen ben ik geboren en opgegroeid. Maar goed, ik liep dus door die stegen en op iedere hoek stond er een paar jongeren te hangen. Een rare uitdrukking, maar dat deden ze, ze stonden te hangen. Ik ving hier en daar een gesprek op, maar het ging nergens over. Negen van de tien woorden waren scheldwoorden.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen last van hen had, maar toch bekroop mij een raar gevoel. Wat doen zij daar, vroeg ik mij af. Zo gezellig is het ook weer niet op de hoeken van de straten. Sommige van hen verkopen drugs, dat weet ik. En als ik dat weet, dan weet de politie dat ook. Waarom staan zij daar nog?

De mens verdeelt zijn tijd tussen legale activiteiten en risicovolle illegale activiteiten. Als de mogelijkheden tot het ontplooien van legale activiteiten minder worden, dan nemen de illegale activiteiten toe. Met andere woorden, als de werkloosheid toeneemt, dan neemt de criminaliteit ook toe. Dit is wetenschappelijk aangetoond.

Wat wilde ik ook weer hiermee zeggen? O ja, jeugdwerkeloosheid is dus funest voor de maatschappelijke rust, want het bevordert de criminaliteit. Een deel van het illegale gedrag kan hiermee verklaard worden: moord, roofovervallen, inbraak, diefstal, huiselijk geweld, druggebruik, alcoholisme, joyriding, heling, aanranding en andere zogenaamde antisociale delicten waar wij in toenemende mate last van hebben.

Nu zeggen de verantwoordelijke autoriteiten dat dit cijfermatig niet klopt. Wat klopt niet? De toevoeging ‘in toenemende mate’, de cijfers tonen niet aan dat de criminaliteit stijgt. Wij moeten wel toegeven dat er een probleempje is, vervolgen ze. De criminelen worden steeds jonger en zij gaan gewelddadiger te werk. Wij moeten het probleem preventief aanpakken en beginnen bij het gezin. Wij moeten beginnen bij de baby’s die nu geboren worden. Intussen is weer iemand beroofd.

Nu doet zich het volgende voor. Iemand is werkloos, volgens de definitie, als hij ouder is dan 16 jaar en jonger dan 60 (binnenkort 65) jaar, wil en kan werken, en bereid is voor meer dan 12 uur per week arbeid te verrichten. Volgens deze definitie zijn de meeste jongeren die ik op de hoeken van de straten heb gezien, niet werkloos. De vraag is of zij wel willen werken.

Bij het kiezen voor een criminele activiteit, speelt de risico een grote rol. De criminele activiteit moet lucratiever zijn dan werken. De opbrengsten van een drugdeal of beroving worden afgewogen tegen de kosten. De kosten worden berekend als het product van de kans dat je gepakt wordt en de straf die je dan krijgt. Als de kans om gepakt te worden klein is of de straf die je krijgt een lachertje is, dan zijn de kosten verwaarloosbaar. De opbrengsten zijn dus hoger dan welk salaris dan ook. Wij hebben een probleem.

Nu hebben wij het steeds gehad over jongeren, alsof zij de monopolie hebben op de criminaliteit op het eiland. Niets is minder waar. Wij kennen ook andere vormen van crimineel gedrag: intimidatie, bedreiging, fraude, corruptie, omkoping, oproer, immoreel gedrag, rassenhaat, opruiing, de zogenaamde administratieve delicten waar wij ook in toenemende mate last van hebben.

En de boer, hij ploegde voort.