Sunday, April 7, 2013

Konosé bo Isla 2013-04: Een feest

Zij vierden feest en dronken met zijn velen uit ene vingerhoed.

Vraag: Met hoeveel dronken zij uit een vingerhoed ?

Sluitingsdatum: zondag 5 mei 2013

Prijs: een cadeaubon van Candy Barrel.  

Sponsor: ESCRIBA N.V.

(Het inzenden van het antwoord op de prijsvraag gebeurt via e-mail:

royevers@gmail.com

of door een reply op de door u ontvangen mail. De winnaar wordt door loting bepaald uit de goede inzendingen.)

Konosé bo Isla 2013-03: antwoord

Antwoord: Vlátap (spelling Regi Römer) 

Er zijn 12 inzendingen, allemaal goed.


Reginald Romer
Sheila Payne
Max Martina
Lianne Leonora
Glyraine Celestina
Jamila Romero
Arelis Hurtado
Winsel Peney
Eduardo Vlieg
Regina van der Biest
Iraima
Julius Margaretha


De winnares is Lianne Leonora

Iedereen bedankt voor het meedoen.

Voedselfraude

Je zou denken dat voedsel bestemd is om de mens en het dier te voeden, in acht nemende dat het dier zelf vaak tot voedsel dient en de mens bij tijd en wijle ook opgepeuzeld dreigt te worden, zoals bijvoorbeeld in Hans en Grietje. Maar niets is minder waar.
   Voedsel wordt gebruikt om oneerlijke winsten te maken door de consument knollen voor citroenen te verkopen, in figuurlijke zin dan, want in werkelijkheid wordt paardenvlees in pastasaus en varkensvlees in lamsshoarma verkocht.
   “Lekker toch,” zegt Mahboobe uit Mali, die krom loopt van de honger, maar daar hebben wij het nu niet over. Wij hebben het over voedselfraude en die moet hard aangepakt worden, vinden de Nederlandse politici. Lekker of niet, de consument moet vertrouwen hebben in het voedsel dat hij koopt. Als men paardenvlees door de pasta draait, moet de consument dat weten en als je varkensvlees slijt voor lamsvlees, dan moet je met goed fatsoen Ali daarvan op de hoogte stellen.
   “Mensen moeten erop kunnen vertrouwen dat het voedsel dat op hun bord ligt ook daadwerkelijk datgene is wat er op het etiket vermeld staat,” zegt Jesse Klaver van, even spieken, GroenLinks. Ik zou zeggen, plak een errata op het etiket.
   Professor Tiny van Boekel van de Universiteit van Wageningen stelt ons gerust, voedselfraude is van alle tijden. Paardenvlees dat verkocht wordt als rundvlees, biologische eieren die niets biologisch hebben, halalvlees dat niet echt halal is. Eerlijk gezegd, ik zou niet weten hoe ik aan de buitenkant kan zien of een ei biologisch is of dat een lap vlees halal is. Ik zou er met mijn grote voeten instinken.
   Maar de professor heeft gelijk, voedselfraude is van alle tijden. Ik kan mij nog herinneren dat toen ik op het Radulphus College zat, een Chinees restaurant daar in de buurt gesloten werd door de autoriteiten, omdat zij kattenvlees verkochten aan satéstokjes. En wij kochten elke middag een portie saté ku batata voor een gulden bij die goede man, met extra veel saus.  
   Nu leert de waarschijnlijkheidsleer dat als eentje het doet, de kans groot is dat er nog meer zijn die het doen. Ik bedoel chinezen die kattenvlees verkopen aan satéstokjes. Wie kan deze redenering doortrekken? Wat zegt u? De verhalen zijn verzonnen, er zijn niet genoeg katten op Curaçao?
   Meer fantasie had een Zaandammer afkomstig uit Suriname die het over een andere boeg gooide, hij verstopte cocaïne in zoute vis. Hij werd aangehouden op Schiphol omdat hij zich verdacht gedroeg.
   Wat als die arme man niet was opgepakt? Ziet u het al voor u? Het hele gezelschap zit aan tafel te genieten van een heerlijke moksi alesi met zoute vis en kousenband, veel peper, en plotseling: wam! Oma’s grijze haren gaan stijl overeind staan en zij tuimelt achterover van haar stoel. Oom Henk springt plotseling op en sjouwt Tante Lies mee. De twee beginnen te zingen en te dansen: “Als hier een pot met bonen staat en daar een pot met brie. Dan laat ik brie en bonen staan en dans ik met Marie.” Mi Gado.
   Minder sympathiek zijn de gasten die scheermesjes hadden verstopt in donuts om zo zichzelf te verwonden en de fabrikant te claimen. Hoe ziek kun je zijn? Het erge van de zaak is dat zij de donuts aan andere mensen gegeven hadden, die zich wel verwond hadden. Is er een psychiater in de zaal?
   Nog steeds pesticide in Europees voedsel, kopt de krant. In voedsel op de Europese markt zit nog steeds pesticiden. Die komen het vaakst voor in haver, sla en aardbeien. Het is maar dat u het weet, u proeft er niets van.
   En hoe zit het met het magnesium in uw voedsel of hebt u zin in een hartaanval? U moet het zelf weten.
   Zo, nu lust ik best een lekker broodje aap.       

Durf

De eerste echte durftest waaraan je als kind van zeven, acht jaar werd onderworpen, vond plaats in het rifzwembad waar je van Bennie Leito, naar wie het zwembad nu genoemd is, onder een strak gespannen touw door moest kruipen, op zich geen probleem, ware het niet dat het touw zich vlak onder de oppervlakte van het water bevond.
   “Ik kan niet,” huilde je echte tranen, terwijl je bedoelde: “Ik durf niet.” Je huilde natuurlijk in het Papiaments en het Papiamentse woord voor durf kwam niet voor in je vocabulaire. Ik moet het eerste kind nog tegenkomen dat huilt: “Mi no tin kurashi.”
   Voor sommige kinderen was die test ook einde verhaal. De volgende woensdag kwamen zij met een brief van hun ouders waarin stond dat zij om reden x en reden y niet meer naar zwemles mochten. Zou Churandy Martina daarom niet kunnen zwemmen? Nee, onzin.
   Het hoogtepunt van durf in de mij bekende geschiedenis was de gebeurtenis die plaats vond op 1 december 1955 in Montgomery, Alabama.
   Op die bewuste donderdagavond stapte mevrouw Rosa Parks, mijn groottante heette ook Rosa, na het werk op de bus naar huis. Zij ging op een plaats zitten vlak achter de tien zitplaatsen die voor blanken gereserveerd waren. Voor de duidelijkheid, mevrouw Rosa Parks was zwart.
   De bus raakte vol en alle zitplaatsen waren bezet, toen een blanke man instapte. De buschauffeur eiste, zoals het toen gebruikelijk was onder de segregatiewetten, dat de vier zwarte passagiers die achter de blanke sectie zaten, zouden opstaan om hun plaatsen af te staan aan de blanke man. Rosa Parks was een van de vier zwarte passagiers en weigerde haar zitplaats af te staan. Zij werd gearresteerd en veroordeeld omdat zij de segregatiewetten,  de zogenaamde Jim Crow wetten, overtreden had.
   Rosa Parks was niet zomaar de eerste de beste zwarte passagier. Zij was een actief lid van de NAACP, de National Association for the Advancement of Colored People. Niettemin was haar actie spontaan en niet van te voren beraamd.
   “Toen ik weigerde op te staan, wist ik dat ik de kracht van mijn voorvaderen in mij had,” zei zij later in een interview.
   Rosa Parks ging in beroep tegen haar veroordeling en tegelijkertijd startten de burgerrechtenactivisten een boycot van het bussysteem van Montgomery. Dit betekende een flinke aderlating voor het busbedrijf, omdat 75 procent van de passagiers zwart was. Tot leider van de boycot werd een jonge Baptist predikant gekozen: Martin Luther King Jr. De boycot duurde 381 dagen, tot december 1956 toen de segregatie onwettelijk werd verklaard.
   Vorige week heeft president Barack Obama op Capitol Hill een beeld onthuld van Rosa Parks. “Met een simpel gebaar hielp zij Amerika en de wereld te veranderen, “ zei Obama. Simpel nu, toen niet.
   Laten wij terugkeren naar het rifzwembad. Je had ook kunnen huilen dat je bang was, wat dichter bij de waarheid kwam. Bang zijn. Angst hebben. Volgens professor Valdemar Marcha staat onze cultuur stijf van de angst. Wij durven zowat niets. Wat zou er gebeurd zijn als de bus hier gereden had?
   Toen ik mijn website pas gelanceerd had, had ik een rubriek waaronder ik profielen van minder bekende landgenoten plaatste. Ik vroeg aan de personen om iets over henzelf te vertellen en ik publiceerde de verhalen met hun foto’s erbij. Toen was Facebook niet zo populair. Zo publiceerde ik ook het verhaal van een student. Een paar maanden later stuurde hij mij een mail met het verzoek om zijn profiel van de site af te halen. Hij ging solliciteren, zei hij, en je kon nooit weten wie het verhaal zou lezen. Ik snapte er niets van. Waar was hij bang voor? Er stonden alleen maar positieve dingen in zijn verhaal. Angst. Hij blijft bij voorbaat staan in de bus.