Ga je mee naar het POK?

Ga je mee naar het POK?
straf me als ik jok
maar wij zijn niet bang van die man
steun hebben wij van onze Miss An
stommerik! geen An maar Ank
mij best, zij steunt ons, bij deze onze dank
en Pedrito, die geeft hem van katoen
van wol mag ook, hij gaat het wel doen
Senator De Graaf wilt de man boycotten
als hij het woord zegt dan kan hij oprotten
als je Brink bedoelt, dan kunnen wij dat niet maken
zegt van Beek met nog stijve kaken
Pedrito houdt hem in de smiezen
hebben wij afgesproken achter de coulissen
Pedrito, de Antillen staan achter jou
ook de rovers staan klaar met een touw
hang him high! schreeuwen zij in koor
intussen draait op BVN de wereld lekker door
Leerdam wordt wakker en trekt meteen van leer
dames en heren, ga niet zo paniekerig tekeer!
Ga je mee naar het POK?
het blijft toch maar een gok.

K.

Geweldige lezing van Cynthia Mc Leod

Cinthia Mc Leod (klik hier)


Volle zaal


Mc Leod en Dr. R. Severing


Mc Leod en Dr. E. Echteld

Kiekerjan (Hans Teeuwen)

De vos loopt door het bos. Maar, is deze vos relaxed? Is deze vos at ease? Nee, deze vos is niet relaxed en niet at ease, want hij wordt achterna gezeten door een meute bloeddorstige honden en jagers. Het trompetgeschal nadert en hij is de uitputting nabij. Als hij even tegen een boom leunt om tot rust te komen, hoort hij boven zich een gelach: Hahahahaha. En als hij opkijkt, ziet-ie daar, zittend op een tak, met een pilsje in zijn hand... de raaf. "Hé voske, hoe is 't nou? Hahahahaa, hahaha." En de vos zegt: "Raaf, raaf alsjeblieft, help me, alsjeblieft raaf, je mag me niet aan mijn lot overlaten. Als je me nu niet helpt, dan zullen ze me verscheuren in kleine stukjes. Alsjeblieft raaf, ik smeek je, vertel me waar het water is waar ik mijn sporen uit kan wissen, vertel me alsjeblieft waar een hol is waarin ik me kan verstoppen, ik-ik weet raaf, wij zijn nooit vrienden van elkaar geweest, altijd hebben we elkaar het leven zuur gemaakt, maar voor deze ene keer raaf, ik smeek je, ik smeek je op mijn knieën, alsjeblieft raaf, help me..." "Ja, dikke lul!" zei de raaf. En de raaf vloog weg. En de raaf vloog helemaal naar de rand van het bos.

Aan de rand van het bos stond een grote boerderij, omgeven door velden. En midden op één van die velden prijkte fier: een vogelverschrikker. En dat was niet zomaar een vogelverschrikker, dat was één van de populairste vogelverschrikkers uit de regio. Zijn naam was: Kieker-Jan. En in heldendichten werden zijn heldendaden bezongen:

Kieker-Jan, Kieker-Jan 't is een held,
Kieker-Jan, Kieker-Jan jaagt de vogels van het veld.
Kieker-Jan laat zich niet kisten,
Kieker-Jan is sterk,
Weer of niet, dag of nacht, altijd aan het werk,
Kieker-Jan, Kieker-Jan! - Jahahaa!

Ja, en weet je, zelfs de vogels hadden respect voor Kieker-Jan en ze aten alleen maar de zaadjes buiten zijn gezichtsveld. Behalve de raaf. De raaf die ging altijd vlak voor Kieker-Jan staan en dan zei hij: "Hahahehe. Hé, hé, Kieker-Jan. Hahahehehe. Hé, Kieker-Jan, mietje. Hé hahahaha. Hahahaha, hé, Kieker-Jan, verrekte zak hooi, hé, hahaha. Hé let op hè, Kieker-Jan, zaadje, van het veld, jaahahaha, jahaha, zaadje van 't veld, hoppekee, hop, hmm, ja, ja... en nou?" En die arme Kieker-Jan die hing daar maar. Ja, wat moest-ie doen, wat moest Kieker-Jan doen? Het was maar een vogelverschrikker - maar... hij vertrok geen spier.

En ook vandaag hè, het was weer raak, en de raaf die ging weer tekeer: "Hé, hé, Kieker-Jan! Lalalalalahahaha." Maar plotseling, plotseling zag Kieker-Jan in de verte een gestalte naderen. En hij knipperde met zijn ogen en toen zag-ie wie het was. Het was... de vos. De vos was toch aan zijn belagers weten te ontsnappen, was naar de rand van het bos gelopen, had de raaf gehoord en sloop nu behoedzaam richting de raaf en hij dacht: "Oh, man! I'm gonna fuck that motherfucker..."

Hij was tot op één meter genaderd, toen-ie met een sprong boven op de raaf dook, en toen gebeurde er iets ongelooflijks: Kieker-Jan de vogelverschrikker, die nog nooit bewogen had, voelde plotseling in zijn armen en benen een kracht die hij nog nooit gevoeld had, en hij stapt van zijn stok, loopt op de vos en de raaf af en de vos die schrok zo dat-ie de raaf helemaal vergat en de raaf die wilde wegvliegen, maar met een kat-achtige reflex greep Kieker-Jan de raaf uit de lucht, pleurt hem op de grond, samen met de vos beukte hij hem in elkaar en ze spijkerden hem vast aan de stok van Kieker-Jan - Fuck you!

Ja, en Kieker-Jan die wilde meteen een steen pakken en hem doodgooien, maar de vos zei: "Relax. Is niet nodig Kieker-Jan. Geen kwaad met kwaad vergelden Kieker-Jan, dat hoef-nie. Jij hebt je kracht gevonden en hij heeft zijn lesje gehad. De rest is onbelangrijk, we laten hem vrij." En de raaf werd vrijgelaten. "Goh, vos," zei Kieker-Jan. "Vos, ik-ik heb zoveel van jou geleerd. Laten we samen de wijde wereld intrekken en maffe dingen gaan doen, kom op, dan gaan we!"

"Rustig, rustig, rustig," zei de vos, "ik heb een vrouw en kinderen, ik kan niet zomaar weg! Maar weet je wat we doen, ik kom gewoon één keer in de week hierlangs, en dan praten we allebei over wat we meegemaakt hebben en dan worden we hartstikke goede vrienden."

"Jottum!" zei Kieker-Jan, en de vos ging op zijn achterpoten staan om Kieker-Jan te omhelzen... toen er plotseling een schot klonk. PANG! En de vos werd in zijn rug getroffen en viel dood in de armen van Kieker-Jan.

Ja, wat was er nou gebeurd? De raaf, toen die vrijgelaten was, die was met een bocht naar de boerderij gevlogen, was daar in het raam gaan zitten en had tegen de boer gezegd: "Hé eh boer, d'r zit een vos op 't veld. Ja. Jahaa, en die valt Kieker-Jan lastig. Dus eh, jahaa, ik zou maar eens gaan kijken als ik jou was." En de boer, die aarzelde niet, die pakte zijn geweer, zag de vos op zijn achterpoten staan en schoot meteen, maar toen hij aankwam, en Kieker-Jan huilend met zijn vriend op de grond zag liggen, begreep hij dat hij een afschuwelijke vergissing begaan had, en hij dacht: "Oh, mijn God, hoe moet ik dit goedmaken, hoe moet ik dit OOIT goedmaken?" En plots wist hij het, en hij zei: "Kieker-Jan, we ruilen. We ruilen Kieker-Jan, voortaan zal ik hier hangen en de vogels van het veld jagen en jij... neem mijn boerderij, neem mijn akkers, neem mijn vrouw, neem alles wat ik heb, het is allemaal voor jou." En hij had de woorden nog niet uitgesproken of daar hing ie al.

En nu, nog steeds, elke nacht, als de geluiden van rauwe seks uit de boerderij over de akkers waaien, hangt de boer aan zijn stok en ziet hij de tijd aan zich voorbij gaan. En de raaf, leeft nog steeds... Haha.

Libris Prijs voor D. Hooijer (NRC Handelsblad, 6 mei 2008)

Schrijfster D. Hooijer. (Foto Freddy Rikken)

Amsterdam, 6 mei. De verhalenbundel Sleur is een roofdier van D. Hooijer is bekroond met de Libris Literatuur Prijs van 2008 (50.000 euro). De voorzitter van de jury, Tom de Swaan, maakte de winnares dinsdagavond in Amsterdam bekend.

Het is voor het eerst dat de auteur van een verhalenbundel de prijs opstrijkt. Hooijer is de eerste vrouw die de prijs krijgt sinds Frida Vogels in 1994. ,,In haar verhalen heeft zij een delicaat evenwicht weten te vinden tussen vertelling en vertelwijze, tussen inhoud en vorm. Hooijer slaagt erin te verrassen, te ontroeren en te doen lachen'', aldus de jury.

De personages uit de bundel komen uit zeer diverse kringen, zoals de gezondheidszorg en de toneelwereld, maar ook de wereld van het circus, het bordeel, uit die van asielzoekers en van criminelen. Ze gedragen zich nogal buitenissig. ,,Het zijn personages die doorgaans alleenstaand zijn, zelden of nooit gelukkig, dromend en vol verlangen. Hooijer presenteert ze in al hun kwetsbaarheid en schetst ze vol empathie'', constateerde de jury.

,,Opmerkelijk is dat Hooijer informatie over iedere figuur bij stukjes en beetjes afgeeft. Zo laat zij de lezer vaak lang in onzekerheid over de vraag of deze met een man of vrouw van doen heeft en hoe de persoon in kwestie heet'', aldus de jury. Voor de lezer ontstaan langzaam maar zeker de contouren van figuren, die nergens volledig zijn ingevuld en meestal tot aan het eind toe raadselachtig blijven. ,,Zo ontstaat er alle vrijheid voor elke verbeelding, terwijl de auteur duidelijk niet wenst te doen aan karakteropbouw in de traditionele zin van het woord.''

Hooijer heeft helemaal geen boodschap aan conventies. ,,Ook niet waar het de interpunctie betreft. Zij lijkt vooral weinig op te hebben met de conventie van eenheid. Of het nu de aard van de personages betreft, de eenheid van een verhaal of het genre, Hooijer schept er zichtbaar genoegen in ze tongue in cheek te herstichten'', zegt het gezelschap.

Voor haar beschrijvingen gebruikt Hooijer veelal korte zinnen die net niet soepel in elkaar overlopen. De zinnen lijken op zichzelf te staan en vertonen toch samenhang, stelde de jury vast. ,,Hooijer is erin geslaagd een geheel eigen stijl te ontwikkelen, die prikkelt, verbaast en niet zelden op de lachspieren werkt. Haar humor zit niet alleen in de beschreven scènes, al mogen die er zijn. Het is vooral de verwoording van allerlei observaties en mededelingen die een humoristisch effect sorteren.'' Hooijer heeft volgens de jury alle registers van het vertellen opengetrokken.

De andere genomineerden:
• Jeroen Brouwers met Datumloze dagen
• Marjolijn Februari voor De literaire kring
• Louise O. Fresco voor De utopisten
• Marc Legendre met Verder
• Koen Peeters voor Grote Europese Roman

Konosé bo Isla 2008-05: Julian Coco

Bovenstaand borstbeeld is een eerbetoon aan de bekende Curaçaose gitarist Julian Coco (klik hier).

Vraag: Waar staat dit beeld?

Sluitingsdatum: zondag 1 juni 2008

Prijs: een cadeaubon van boekhandel Mensing .

Sponsor: Datelnet n.v.

(Het inzenden van het antwoord op de prijsvraag gebeurt via e-mail:

(Het inzenden van het antwoord op de prijsvraag gebeurt via e-mail:

revers@cura.net

of door een reply op de door U ontvangen mail van Learnforfun. De winnaar wordt door loting bepaald uit de goede inzendingen.)

Konosé bo Isla 2008-04: antwoord

Antwoord:
Na de afschaffing van de slavernij kregen de ex-slaven een stukje grond van de plantage-eigenaar, de Shon, waarop zij mochten wonen en dat zij mochten bebouwen. Als tegenprestatie moesten de ex-slaven een paar dagen per maand zonder betaling voor de Shon werken. Dit systeem werd ook ‘paga tera’ genoemd.

(Volgens wijlen Pater Brenneker komt het woord ‘ple’ van ‘plicht’.)

Er zijn 7 inzendingen, waarvan 5 goed:

L.J.Chr. Dee
Paul Lauffer
Norman Levens
Lida Pandt
Tilly Peters
Mathilde van de Beek
Joan Augusta

Iedereen bedankt voor het meedoen.

De winnares is Joan Augusta

Percepción

En este mundo traidor
No hay verdad ni mentira
Todo es según el color
Del cristal con que se mira

Anónimo

Snelcursus schrijven

Hoe schrijf je een verhaal?

Begin

Stap 1: Neem een pen! (Start computer!)

Stap 2: Neem een vel papier! (Open Word!)

Stap 3: Schrijf!

Klaar? Nee --> ga naar stap 3!; Ja --> ga naar stap 4!

Stap 4: Lees!

Tevreden? Nee --> ga naar stap 5!; Ja --> ga naar stap 6!

Stap 5: Herschrijf!

Ga naar stap 4!

Stap 6: Publiceer!

Eind

© K.