De UNA

Heet onze universiteit nu Universiteit van de Nederlandse Antillen of University of Curaçao? Om het even, wij liggen daar nu even niet wakker van. Wij hebben andere problemen aan ons hoofd.

De UNA heeft geld nodig. Ik ook, hoor ik u zeggen. Dat de UNA financiële problemen heeft, is niet nieuw. Maar de orde van grootte is nu dusdanig dat de situatie alarmerend wordt. Het schip zinkt en dat mag niet. Gedurende de 32 jaren van haar bestaan, heeft de UNA goed werk verricht. Een dikke voldoende. Het instituut heeft 2000 afgestudeerden afgeleverd, allemaal hebben zij een goede baan. Sommigen hebben de top van onze maatschappij bereikt: gedeputeerden, ministers, bankdirecteuren, advocaten, rechters, ingenieurs en ondernemers. Grote organisaties vertrouwen op UNA afgestudeerden.

Opdat het schip niet zinkt, moeten de financiële problemen opgelost worden. Ik wil de interim- rector niet triest maken, maar wat hij wil is niet mogelijk. De kosten verlagen tot een minimum en de kwaliteit behouden. Als dat zou lukken, dan zou dat betekenen dat er sprake was van geldverspilling. Op enkele uitzonderingen na waarbij vriendjes hoogleraren uit Nederland een lezing van twee uur kwamen houden en een week bleven, was er geen sprake van geldverspilling, althans niet in de operationele sfeer. Integendeel, al jaren is er geen financiële bewegingsruimte en gaat de kwaliteit achteruit. Er moet juist geïnvesteerd worden in kwaliteit. Desinvesteren betekent dat kerntaken, zoals onderzoek, verzaakt worden. Een universiteit zonder onderzoek is gewoon een school.

Het slaken van een noodkreet helpt niet. Het politieke klimaat is er niet naar. Wij moeten dus de rector helpen om een oplossing te vinden.
De UNA heeft acuut 11 miljoen nodig, dat schudt u niet uit uw mouw. Een deel hiervan is een schuld van 4.5 miljoen gulden aan het pensioenfonds. Dit moet betaald worden, het betreft zekerheden van het personeel. Als iedere afgestudeerde gemiddeld 2.500 gulden doneert aan de UNA, dan praten wij over een bedrag van 5 miljoen gulden. APNA kan in één keer afbetaald worden. Als tegenprestatie ontvangen de weldoeners ieder kwartaal de UNA Review in de bus, een tijdschrift met interessante artikelen geschreven door medewerkers en studenten. Wetenschappelijke medewerkers zijn verplicht om twee keer per jaar een bijdrage te leveren. De rector is hoofdredacteur.

Verder is de overheid de UNA 2,3 miljoen schuldig, die met een beetje minder reizen op korte termijn overgemaakt kan worden.
Er resteert dus een kleine 4 miljoen aan schulden aan, neem ik aan, commerciële schuldeisers, waaronder misschien ook consultants met een uurtarief van 400 gulden en advocaten die 600 gulden per uur in rekening brengen. Deze schuldeisers schelden de UNA 50% van de schulden kwijt en dragen hiermee bij aan de ontwikkeling van het nieuwe land Curaçao. Als zij kinderen hebben die aan de UNA studeren of gaan studeren, des te beter.

Het probleem is nu gereduceerd tot 2 miljoen gulden. De rector kan proberen om via de derde geldstroom dit bedrag bij elkaar te krijgen, makkelijk zal het niet zijn. De UNA moet eerst een ondernemende universiteit worden.

Voor de structurele subsidieverhoging van 4,5 miljoen per jaar moet de UNA aankloppen bij de Minister van Economische Zaken die de kenniseconomie wil stimuleren. Dit is een economie waarin de productiefactor kennis een belangrijke rol inneemt naast arbeid, grondstoffen en kapitaal. Door het toepassen van kennis is innovatie mogelijk, wat leidt tot nieuwe producten en diensten. Zo, dit wil de minister dus bevorderen. De kenniseconomie begint bij de kennisinstellingen. Op Curaçao is de UNA het belangrijkste instituut. Vandaar.
Ik hoop dat de rector nu rustig kan slapen.