Palòli

Ik kijk op de klok. Het is acht uur, een prachtige zondagochtend. De zon schijnt. Ik lees de krant nog eens op na. Hier staat het echt, op bladzijde 7 van het AD. Grote kop: Gezonde zondag op Nieuwe Haven. ‘Nieuwe Haven wordt vanaf morgen elke zondag tussen 5.00 en 20.00 uur gedeeltelijk afgesloten voor voertuigen.’ Vanaf vandaag dus. Ik lees verder. ‘Premier Gerrit Schotte en collega-ministers zullen morgenochtend om 6.00 uur de spits afbijten bij Biesheuvel ter hoogte van het pompstation.’

Ik ben vanochtend om 5 .00 uur opgestaan. Ik wilde deze primeur niet missen, een prachtig initiatief. Een gezonde geest in een gezond lichaam. Gezonde geesten hebben wij hard nodig. Ik had mijn nieuwe New Balance schoenen klaargezet, die ik normaal alleen maar binnen draag in de gym. Voor deze gelegenheid kun je niet met versleten schoenen aan komen zetten. Grijze sportschoenen voor de duidelijkheid. Daar paste een nieuwe zwarte trainingsbroek van het merk Otomix Sport prima bij, gekocht bij Amazon. Hier hebben zij die luchtige trainingsbroeken niet. Ik twijfelde welke T-shirt ik aan zou trekken. Uiteindelijk koos ik voor een shirt met een afdruk van ‘Si no yobe, lo pinga’ erop. Dan kon ik ook meteen reclame maken voor het boek. Het zal wel heel druk worden, dacht ik. Met sokken aan van Adidas en een pet op van Nike, was ik helemaal in stijl. Merk onderbroek? Doet er niet toe.

Om half zes ging ik van huis, ruim op tijd. De broodjestruck aan de Santa Rosaweg was barstens vol. Met een broodje stobá op de maag naar bed. Ik huiverde en voelde mij extra gemotiveerd. De Snipweg was rustig. Ik verwachtte een opstopping bij de stoplichten van het kruispunt Nieuwe Havenweg en Schottegatweg, want je zou niet rechtdoor mogen. Ik nam de baan om rechtsaf te slaan en via de Schottegatweg Emmastad binnen te rijden. Maar tot mijn grote verbazing was het kruispunt niet afgesloten. Ik parkeerde op de parkeerplaats van Asiento en liep naar de Nieuwe Havenweg. Wat autovrije zondag? De auto’s raceten harder dan normaal. Een autorace zondag was het.

Ik kon mij toch niet zo vergissen? Zij hadden gisteravond vast wel bericht op Telecuraçao dat het niet doorging. Misschien hadden de ministers buikpijn. Of misschien omdat het gisteren regende. Ik heb in ieder geval niets gehoord. Gisteravond keek ik, precies een zwarte makamba, naar een Turkse speelfilm op Nederland 2. Een heel mooie film overigens.

Over regen gesproken, nu schiet mij een verhaal te binnen dat iemand mij lang geleden verteld had. Een aannemer die pas op het eiland was en nog niet ingeburgerd, wij dronken samen een biertje bij de snèk.
‘Roy,’ vertelde hij, ‘moet je eens horen wat mij laatst overkomen is. Ik heb een bouwproject in Bonam en daar werk ik met een stel van mijn jongens. Goede vaklui. Eigen tempo. Wij hadden pas een heel groot terrein bouwrijp gemaakt. Plotseling rende iedereen weg. Ik schrok mij een aap. Wat is er nu aan de hand, vroeg ik mij af. Iedereen was verdwenen. Zij lopen als een schildpad, maar rennen als een paard. Ik keek om mij heen, maar zag niets. Toen nam ik het zekere voor het onzekere en zette het ook op een lopen. Ik heb een tijdje in Indonesië gezeten en daar zijn er tijgers. Ik weet natuurlijk wel dat er hier geen gevaarlijke dieren zijn, maar je kon nooit weten, dacht ik toen. Ik haalde een van de jongens in. Wat is er, vroeg ik buiten adem. Regen, baas, regen, antwoordde hij en wees met een vinger naar het oosten. Ik keek op en zag heel in de verte een wit wolkje aan komen drijven.’

Om terug te komen op vanochtend. Ik stond alleen bij Biesheuvel en voelde mij eerlijk gezegd precies een palòli.

Het is nu 11.00 uur en ik hoor dat alles gewoon is doorgegaan. Ik was te vroeg. Echt een palòli.